امام صادق (علیه السلام )
فرمود: میان مغرب و عشا، دو رکعت نماز بخوانید؛ در رکعت اول بعد از حمد،
این آیه را بگوید: و ذالنون اذ ذهب مغاضبا فظن اءن لن نقدر علیه فنادى فى
ظلمات اءن لا اله الا اءنت سبحانک انى کنت من الظالمین فاستجبناله و نجیناه
من الغم و کذالک ننجى المؤ منین و ذوالنون (صاحب ماهى ، منظور حضرت یونس
است ) چون خشمگین رفت ، پنداشت هرگز بر او تنگ نخواهیم گرفت . پس در ظلمات
ندا کرد: جز تو خدایى نیست ، تو منزهى ! همانا من از ستمکارانم . پس او را
اجابت کردیم و از غم رهایى اش دادیم و مومنین را این چنین رها مى گردانیم .
سپس
در رکعت دوم بعد از حمد، آیات زیر را بگوید: و عنده مفاتیح الغیب لا
یعلمها الا هو و یعلم ما فى البر و البحر و ما تسقط من ورقة الا یعلمها و
لا حبة فى ظلمات الاءرض و لا رطب و لا یابس الا فى کتاب مبین و کلیدهاى غیب
نزد اوست و جز او کسى آن را نمى داند و آنچه در خشکى و دریاست مى داند و
برگى بر زمین نمى افتد و هیچ دانه اى در تاریکیهاى زمین نیست ، مگر آن که
از آن آگاه است . و تر و خشکى نیست مگر که در کتاب روشن ثبت شده است .
بعد
دستها را به قنوت برداشته و این دعا را مى خواند: اللهم انى اسئلک بفاتیح
الغیب التى لا یعلمها الا انت ان تصلى على محمد و آل محمد و ان تفعل بى کذا
و کذا.
و
به جاى این کلمات (کذا و کذا) حاجات خود را به هر زبانى که بتواند از خدا
بخواهد و پس از آن بگوید: اللهم انت ولى نعمتى و القادر على طلبتى تعلم
حاجتى فاءسئلک بحق محمد و آله علیه و (علیهم السلام ) لما قضیتها لى
بارالها! تو را به اسرار غیب ، که جز تو کسى آن را نمى داند، سوگند مى دهم
که بر محمد و دودمان او درود فرستى و درباره من چنین و چنان کن . بارالها!
تو ولى نعمت منى و به برآوردن نیاز من توانایى دارى و حاجت مرا مى دانى .
سوگند به حق محمد و آلش که بر او و بر آنان درود باد که حاجت مرا برآورى .(1)
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- ترجمه تحریرالوسیله ج 1، ص 136.